Όλα τα ‘χε η Αριστοτέλους…

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ενημερώθηκε από τις περιφερειακές υπηρεσίες του για την πρόθεση του Δήμου Θεσσαλονίκης να προχωρήσει στην τοποθέτηση ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνδέεται ιστορικά με την Θεσσαλονίκη. Η προσφορά του στην εξέλιξη και πρόοδό της πόλης αλλά και η συμβολή του στην σύγχρονη ιστορία της χώρας μας είναι αναμφισβήτητη. Η τοποθέτηση του ανδριάντα του ως εκ τούτου αποτελεί μια αυτονόητη κίνηση τιμής και μνήμης. Ο τρόπος και ο χώρος, όμως, που θα επιλεγεί για την τοποθέτηση του ανδριάντα του και την απότιση φόρου τιμής στον σημαντικό πολιτικό πρέπει να συνάδει με την προσωπικότητά του καθώς και με την αισθητική και την ιστορία του χώρου που θα επιλεγεί.

Η επιλογή του χώρου της Πλατείας Αριστοτέλους – που συνιστά νεώτερο μνημείο και επιπλέον δεν συνδέεται ιστορικά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή – για την τοποθέτηση ενός αναντίστοιχου με τα ανωτέρω, ανδριάντα του, συντελέστηκε με τρόπο που γεννά εύλογα ερωτηματικά. Ειδικότερα, η αρμόδια Υπηρεσία του ΥΠΠΟΤ από την πρώτη στιγμή που ανέκυψε το θέμα προέβαλε σημαντικές ενστάσεις για τη χωροθέτηση του ανδριάντα, οι οποίες αφορούσαν αφ ενός σε ζητήματα αισθητικής και σε έμμεση βλάβη του μνημείου και αφ ετέρου στη σκοπιμότητα τοποθέτησης του στο συγκεκριμένο χώρο, καθώς δεν συνδέεται με το περιβάλλον και την ιστορία του. Οι αντιρρήσεις της Υπηρεσίας παρακάμφθηκαν στο Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Θεσσαλονίκης το οποίο με οριακή πλειοψηφία (5-4), η οποία σχηματίσθηκε με την ψήφο του Δημάρχου, αποφάσισε την τοποθέτηση. Την απόφαση αυτή επιβεβαίωσε το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων χωρίς και πάλι να ληφθούν υπόψιν οι ενστάσεις της Υπηρεσίας.

Ήδη και εν όψει των αντιδράσεων που προκαλεί σε μέρος της τοπικής κοινωνίας η προοπτική της τοποθέτησης του ανδριάντα στο συγκεκριμένο χώρο και προκειμένου να συνεκτιμηθούν όλες οι ενστάσεις που προέβαλε η Υπηρεσία σε σχέση με τις βλάβες που θα προκαλέσει η τοποθέτηση του, το Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού αποφάσισε την αναπομπή του θέματος στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων.

Εσένα ποια είναι η γνώμη σου για τον τετράμετρο  αδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλη;

Διαβάστε και μια άλλη άποψη από ένα παλαιότερο post του Στάθη -Σκύλου- Παναγιωτόπουλου

Η λύση βρίσκεται στο 1923!

H παρακάτω απεικόνιση της Αριστοτέλους (κλικ στην εικόνα για να τη δείτε αναλυτικά) έγινε βάσει του σχεδίου του Ερνέστου Εμπράρ που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Σκέφτεστε καμιά καλύτερη ιδέα για την ανάπλαση της πολύπαθης πλατείας;

Το σκίτσο το «έκλεψα» από την πολύ ενδιαφέρουσα έκδοση της Θεσσαλονίκης που άγγιζε σχεδόν αυτό που λέμε καλή τοπική εφημερίδα. Το άρθρο ανήκει στην κ. Χριστίνα Ταχιάου και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ

Ernest Hébrard (από τη Βικιπαίδεια)

O Ερνέστ Εμπράρ (Ernest Hébrard) (1875 – 1933) ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας, αρχαιολόγος και πολεοδόμος. Είναι γνωστός κυριότερα για το σχέδιό του ανοικοδόμησης της Θεσσαλονίκης.

Μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917, ένα μεγάλο μέρος της Θεσσαλονίκης είχε καταστραφεί. Η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου απαγόρευσε την ανοικοδόμηση της πόλης μέχρι να εγκριθεί ένα σύγχρονο σχέδιο πόλης. Με απόφαση του υπουργού συγκοινωνιών Αλέξανδρου Παπαναστασίου, ιδρύθηκε η «Διεθνής Επιτροπή Νέου Σχεδίου Θεσσαλονίκης» με πρόεδρο τον Ερνέστ Εμπράρ, για την εκπόνηση ρυμοτομικού σχεδίου. Ο Εμπράρ με την βοήθεια των ελλήνων αρχιτεκτόνων Αριστοτέλη Ζάχου και Κωνσταντίνου Κιτσίκη, συνέλαβε και ανέπτυξε ένα σχέδιο που έγινε γνωστό ως Σχέδιο Εμπράρ και το οποίο παραδόθηκε στην Γενική Διοίκηση Μακεδονίας στις 29 Ιουνίου 1918. Το σχέδιο δεν εφαρμόστηκε πλήρως και χάρη σε πιέσεις μεγαλοϊδιοκτητών υπέστη πολλές μεταβολές, αλλά ήταν μια μεγάλη βελτίωση στην πρωτύτερη κατάσταση της πόλης, και της έδωσε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή ρυμοτομία και όψη.

Εμπράρ συμμετείχε επίσης και σε άλλα εγχειρήματα, όπως η ανοικοδόμηση της Καζαμπλάνκα και του παλατιού του Διοκλητιανού στο Σπαλάτο, και ο σχεδιασμός διάφορων πόλεων στην Γαλλική Ινδοκίνα.

Δείτε και το πλήρες σχέδιο του Εμπράρ για την ανοικοδόμηση της Θεσσαλονίκης:

Η Αριστοτέλους που θέλουμε…

Και μια και δεν βλέπουμε σοβαρές προτάσεις για τη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια, ας δούμε μερικές ουτοπικές από το blog του Αντωνη Βλαβογελάκη:

Το κίνημα του Sweetdream-ισμού, που είχε αναπτυχθεί λίγα χρόνια πριν, (από μένα και μερικούς φίλους) είχε σαφή θέση για τα μνημεία και τους χώρους συσσώρευσης ιστορίας, χρονοφάσεων, αναμνήσεων κλπ. Και αυτή ήταν:

«Ένταξη στην τρέχουσα εποχή, με ειλικρινείς και χρήσιμες παρεμβάσεις, αφού έτσι κι αλλιώς πάντα θα βρεθεί κάποιος να το βιάσει (το μνημείο) τοποθετώντας  για παράδειγμα στην πλατεία Αριστοτέλους,  ένα σιδερένιο Π για το millennium, ή κάποια αυτιστικά αγγελούδια, πάνω σε ένα ασύλληπτης μη – αισθητικής βάθρο.»

Να λοιπόν τη σκέφτομαι…
Πρόκειται για τρία project εκ των οποίων το ένα συνάδει με τις επιταγές της τρέχουσας lifestyle πραγματικότητας, το δεύτερο φλερτάρει με τις ψευδο-οικολογικές μας ανησυχίες και το τρίτο – μακρόπνοο, αλλά δε φταίμε εμείς (ο δήμαρχος που μας αξίζει μας έβαλε στην πρίζα), αφορά την Ολυμπιάδα του 2036 – ζωή να χουμε…

SPARISTOTELOUS

Όπως σωστά παρατήρησε ο γνωστός φιλόσοφος Διογένης Δασκάλου, η λέξη SPA συνδέεται σαφώς και ευχάριστα με τη λέξη σπαρίλα. Και η σπαρίλα με τη σειρά της είναι ένα από τα χαρακτηριστικά – μνημεία αυτής της πόλης, που είχε συνηθίσει στους ρυθμούς του φραπέ, αργά ή γρήγορα όμως θα εντατικοποιηθεί…

Η πρόταση αυτή λοιπόν, προβλέπει τη δημιουργία ενός δημοτικού κέντρου SPA, στο κέντρο της πόλης, το οποίο, θα προσπαθήσει να διατηρήσει τη φιλοσοφία του «χαλαρά», ή αν δε τα καταφέρει θα μείνει τουλάχιστον εκεί, ως αναμνηστικό της εποχής που πέρασε.

ARISTOVALLEY

Επιστροφή στη φύση! Η λύση που θα γλιτώσει την πλατεία από το βάρος του τραπεζοκαθίσματος και της ομπρέλας.

Ο ποταμός Λαλιώτης (ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του μεγάλου-  ιστορικού- υπεχωδέ), πηγάζει από την Άνω Πόλη, φυσικά είναι τεχνητός, και τα νερά του ανακυκλώνονται.. Επίσης η ταχύτητα ροής θα είναι ρυθμιζόμενη, για να υπάρχει ποικιλία και να μη ρουτινιάζουν από τον ήχο οι περίοικοι. Ο Δήμος θα έχει έσοδα από τα διάφορα υδάτινα σπορ (rafting, canoe, cayak, ψάρεμα πέστροφας etc), ενώ το φραπεδοπικνικ θα είναι ελεύθερο.

ARISTOSPACEPORT

2036. Ο δήμαρχος που μας αξίζει, κλείνει αισίως καμιά 40αριά χρόνια, στο δημαρχιακό θρόνο. Ασυζητητί είναι η χρονιά του, καθώς ανοίγει την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στη Θεσσαλονίκη, έχοντας χάσει βέβαια την παλιά του αθλητική κορμοστασιά και θυμίζοντας περισσότερο Πρεβελάκη.

Η Αριστοτέλους μετατρέπεται σε βάση προσγείωσης των εξωγήινων αθλητικών αντιπροσωπειών (είναι λογικό σε 30 χρόνια να έχουν σκάσει οι εξωγήινοι, αλλιώς θα τη βγάλουμε με τα εγχώρια UFOs).

Ο δήμαρχος που μας αξίζει, σε μία κρίση 70s νοσταλγίας, διακοσμεί τον περιβάλλοντα χώρο με σκηνικά από την σειρά Space 1999 Moonbase Alpha.

Στο βάθος της φωτογραφίας, βλέπουμε τη γέφυρα (ναι του Καλατράβα είναι, σωστά μαντέψατε), που συνδέει την πλατεία με το τεχνητό Θεσσαλονήσι, που βρίσκεται απέναντι.